Your life has been so exciting lately and you need something boring to balance it?
Go watch Glengarry Glen Ross in theater.You can sleep during the whole thing and be with friends afterwards, OR you can struggle to stay up during the show and get 160 perfect minutes of boredom!
Wanna make the suffering worse? Watch the 1992 movie before going to the theater and then watch Parsa Pirouzfar in a role that Al Pacino played in the movie.
پس از تحریر: می‌دانم که این نوشته زیادی تند شده. می‌دانم که پارسا پیروز پیروزفر را نباید با آل پاچینو مقایسه کرد. اصلن فیلم را نباید با تئاتر مقایسه کرد، هر چند دیدن فیلم ناخودآگاه روی قضاوت آدم تاثیر می‌گذارد.
می‌دانم از حق نگذریم رضا بهبودی ماجرا خوب بود. نمی‌دانم البته شاید هم من چون دوستش دارم این را می‌گویم.
ولی خب دلم می‌خواست بنویسمش، هر چه باشد خیلی لذت نبردم!
پس از پس از تحریر! از اتاق فرمان به من اشاره کردند که نظرم را به طور کلی نگویم جزئی بگویم.
گلن‌گری گلن راس "خیلی" بد نبود. ولی خب من دوستش نداشتم آقاجان!
اول از همه از همان صحنه‌ی اول، به نظرم آمد کارگردان خیلی نقشی در هدایت بازیگر ها نداشته. رضا بهبودی خوب بود و خب زیاد عجیب نبود، ولی نفر مقابلش، که نقش جان را بازی می‌کرد، مصنوعی بود. اصلاً این حس را به آدم القا نمی‌کرد که توی آن موقعیت قرار گرفته. به میز و گاهی سالادی که جلویش بود زل می‌زد و دیالوگ‌هایی را که حفظ کرده بود بازگو می‌کرد.به قول یکی از دوستان فقط خوب سالاد می‌خورد.در بقیه‌ی صحنه‌های بی میز و سالاد هم کماکان مصنوعی بود البته.
کاراکتر جرج آرانو که سیاوش چراغی‌پور بازی می‌کرد به نظرم زیادی اغراق شده بود و بیش از حد ابله می‌زد. یک طوری که عکس‌العمل‌ها و اداهایش از وسط به بعدِ مکالمه‌ی او با هومن برق‌نورد به نظر لوس و زیادی می‌آمد. شاید باید جور دیگری روی مشخص تر کردن ضعف‌های این شخصیت کار می‌شد. نمی‌دانم.
پارسا پیروزفر هم البته باید بگویم خوب و قابل قبول بود و نهایت سعی‌ش را به نظر می‌آمد دارد می‌کند، ولی به هر حال من با اینکه اصلن بی‌حوصله هم نبودم، مانده بودم بخوابم یا بروم بیرون یک هوایی بخورم و اصلن جذب نشدم حالا سعی می‌کنم باز هم فکر کنم ببینم چرا. اگر به نتیجه‌ای رسیدم می‌آیم می‌نویسم!
No comments:
Post a Comment