مریض لوس خوشبختی هستم

یک کسانی در دنیا وجود دارند،
وقتی میشنوند آدم مریض است، برمیدارند کمپوت خوشمزه میخرند، می آیند مینشینند کنار آدم، تمام شب را به حرف و خنده طوری با آدم میگذرانند که آدم یادش میرود تا قبلش چه حال بدی داشته.
.

بعضی ها هم هستند،از راه دور زنگ میزنند احوال آدم را میپرسند، کاری میکنند در اوج مریضی و درد و غرداری، نیش آدم از این گوش تا آن گوش باز شود، بسته هم نشود حالا حالا ها. فقط کم کم تبدیل به لبخند ملیح شود. :]

بعد آدم به اینها که فکر میکند، قند توی دلش آب میشود، دلش میخواهد هی مریض شود اصلن!